انوری/در مدح عمادالدین پیروزشاه

by انوری

در مدح عمادالدین پیروزشاه

	شاها، زمانه بندهٔ درگاه جاه تست			اسلام در حمایت و دین در پناه تست
	پیروزشاه عادلی و بر دوام ملک			بهتر گواه عدل بود و او گواه تست
	گردون غبار پایهٔ تخت بلند تو			خورشید عکس گوهر طرف کلاه تست
	هر آیت از عنا و عنایت که منزلست			در شان بدسگال تو و نیک خواه تست
	سیر ستارگان فلک نیست در بروج			بر گوشهای کنگرهٔ بارگاه تست
	چشم مجاهدان ظفر نیست بر قدر			بر سمت تو و رایت و گرد سپاه تست
	قدر تو گفت چرخ نهم را که: کیست آن؟			تعریف خویش کرد که: خاشاک راه تست
	رای تو گفت خرمن مه را که: چیست آن؟			تقدیر گفت: سایهٔ چتر سیاه تست
	ای خسروی، که واسطهٔ عقد روزگار			تا سال و ماه دور کند، سال و ماه تست
	با نوبت فلک بصدا هم نفس شده			با نوبتیت گفته که: خورشید داه تست
	با خاک بارگاه تو من بنده، انوری			گفتم: چو زنده جان نژندم بجاه تست
	قسمم ز خدمت تو چرا دوری اوفتاد؟			گفت: انوری، بهانه چه آری؟ گناه تست
	گفتم که: آب جیحون، گفتا: خری مکن			بگذر، که عالمی همه آب و گیاه تست
	گفتم: بطالعم خللی هست؟ گفت نیست			عیب از خیالهای دماغ تباه تست
	یوسف نه‌ای و بیژن، ارنه بگفتمی:			کندر ازای مجلس شهِ بلخ چاه تست
	گفتم: توقف من ازین جمله هیچ نیست			ای حضرتی، که چرح نمودار گاه تست
	زان اعتمادهاست که چون روز و چون شبم			بر مدت کشیده و روز پگاه تست
	گفتا: ضمان تو که کند، ای شغب فزای؟			گفتم که: حفظ دولت تشویش کاه تست
	تا کهربا چو دست تصرف برد بکاه			از عدل شه خطاب رسد: کین نه کاه تست
	پیروز شاه باد و ندا از زمانه این:			پیروز شاه احمد بوبکر شاه تست