| | | | | | |
|
اکنون که ماه روزه به نقصان در اوفتاد |
|
آه از حجاب حجرهی دل بر در اوفتاد |
|
|
هجران ماه روزه پیام وصال داد |
|
اینک نهیب او به جهان اندر اوفتاد |
|
|
گوید به چند روز دگر طبع نفس را |
|
دیدی که رسم توبه ز عالم بر اوفتاد |
|
|
آن شد که از تقرب مصحف به اختیار |
|
از دست پایمرد طرب ساغر اوفتاد |
|
|
آن مرغ را که بال و پر از شوق توبه بود |
|
هم بال ریخت از خلل و هم پر اوفتاد |
|
|
عشق و سرور و لهو مرا در نهاد رست |
|
سودای جام و باده مرا در سر اوفتاد |
|
|
آنکس که از دو کون به یکباره دل بشست |
|
او را دو چشم بر دو رخ دلبر اوفتاد |
|
|
فرماندهی زمین و زمان مجد دین که مجد |
|
با طینت مطهر او در خور اوفتاد |
|
|
آن ملجا ملوک و سلاطین که شخص را |
|
از کارها عبادت او خوشتر اوفتاد |
|
|
بر وسعت ممالک جاهش گواه شد |
|
صیتی که در زمانه ز خشک و تر اوفتاد |
|
|
چون کین او ز مرکز علوی سفر نمود |
|
از بیم لرزه بر فلک و اختر اوفتاد |
|
|
در باختر سیاست او چون کمان کشید |
|
تیرش سپر سپر شد ودر خاور اوفتاد |
|
|
ای صاحبی که صورت جان عدوی ملک |
|
از قهر تو در آینهی خنجر اوفتاد |
|
|
دریا دلی و غرقهی دریای نیستی |
|
از اعتماد جود تو بر معبر اوفتاد |
|
|
جایی که عرضه کرد جهان بر و داد ملک |
|
افسار در مقابلهی افسر اوفتاد |
|
|
روزی که عنف و خشم شد از یاد چرخ را |
|
آتش ز کارزار تو در چنبر اوفتاد |
|
|
مرگ از برای دادن دارو طبیب شد |
|
بیمار هیبت تو چو بر بستر اوفتاد |
|
|
در موضعی که جود تو پرواز کرد زود |
|
در پیش ز ایران تو زر بر زر اوفتاد |
|
|
در درج گوشها به نظاره عقود را |
|
از لفظ تو نظر همه بر گوهر اوفتاد |
|
|
دریای انتقام تو آنجا که موج زد |
|
از کشتی حیات و بقا لنگر اوفتاد |
|
|
قصد جبین ماه و رخ آفتاب کرد |
|
حرفی که از مدیح تو بر دفتر اوفتاد |
|
|
از یک صریر کلک تو در نوبت نبرد |
|
از صد هزار سر به فزع مغفر اوفتاد |
|
|
اقبال تو به چشم رضا روی ملک دید |
|
خورشید بر سرادق نیلوفر اوفتاد |
|
|
پیغام تو به فکر درافکند اضطراب |
|
از مرتضی نه زلزله در خیبر اوفتاد |
|
|
از نسل آدم آنکه یقین بود مهر او |
|
بر خدمت تو در شکم مادر اوفتاد |
|
|
از شاخ خدمت تو که طوبی است بیخ او |
|
هر میوهای به خاصیت دیگر اوفتاد |
|
|
الحق محال نیست که بنده چو دیگران |
|
از عشق خدمت تو بدین کشور اوفتاد |
|
|
او را که شکرها ز شکرریز شعرهاست |
|
زهری به دست واقعه در شکر اوفتاد |
|
|
از حضرتی حشر به درش حاضر آمدند |
|
نادیده مرگ در فزع محشر اوفتاد |
|
|
تیمارش از تعرض هر بیخبر فزود |
|
دستارش از عقیلهی مه معجر اوفتاد |
|
|
بشنو که در عذاب چگونه رسید صبر |
|
بنگر که در خلاب چگونه خر اوفتاد |
|
|
با منکران عقل در این خطه کار او |
|
داند همی خدای که بس منکر اوفتاد |
|
|
کافور در غذاش به افطار هر شبی |
|
از جور این دو سنگدل کافر اوفتاد |
|
|
از بس که بار داوری این و آن کشید |
|
او را سخن به حضرت این داور اوفتاد |
|
|
تا آگه است عقل که از خامهی قضا |
|
نقش وجود قابل نفع و ضر اوفتاد |
|
|
بادا همیشه طالب آزرم تو سپهر |
|
گرچه ازو عدوی تو در آذر اوفتاد |
|