| | | | | | |
| |
ای خداوندی که هرکه از طاعتت سربرکشد |
|
روزگارش خط خذلان تا ابد بر سر کشد |
|
| |
گر سموم قعر تو بر موج دریا بگذرد |
|
جاودان از قهر دریا باد خاکستر کشد |
|
| |
ور نسیم لطف تو بر شعله‌ی دوزخ وزد |
|
دلو چرخ از دوزخ آب زمزم و کوثر کشد |
|
| |
رونق عالم تصرفهای کلکت می‌دهد |
|
ورنه تاثیر حوادث خط به عالم درکشد |
|
| |
بر مسیر کلک تو ترتیب عالم واجبست |
|
تا به استحقاقش اندر سلک نفع و ضر کشد |
|
| |
تیر گردون کیست باری در همه روی زمین |
|
کو به دیوان قدر یک حرف بر دفتر کشد |
|
| |
گر ز بهر تیر شه گلبن کند پیکان رواست |
|
بید باری کیست کاندر باغ شه خنجر کشد |
|
| |
صاحبا گر بنده را تشریف خاصت آرزوست |
|
تا بدان دامن ز جیب آسمان برتر کشد |
|
| |
کیست آخر کو نخواهد کز پی تشریف تو |
|
ذیل تاریخ شرف در عرصه‌ی محشر کشد |
|
| |
آسمان را گر نوید جامه‌ی سگبان دهی |
|
در زمان ذراعه‌ی پیروزه از سر برکشد |
|
| |
تا عروس بوستان را دست انصاف بهار |
|
از ره مشاطگی در حیله و زیور کشد |
|
| |
رونق بستان عمرت باد تا این شعر هست |
|
کابر آذاری همی در بوستان لشکر کشد |
|
