| | | | | | |
|
ای فخر کرده دین خدای از مکان تو |
|
وی پشت ملک و روی جهان آستان تو |
|
|
ای کرده ملک را متمکن مکان تو |
|
وی مقصد زمین و زمان آستان تو |
|
|
ای چرخ پست از بر رای رفیع تو |
|
وی ابر زفت در بر بذل بنان تو |
|
|
ذات مقدس تو جهانیست از کمال |
|
یک جزو نیست کل کمال از جهان تو |
|
|
گر بر قضا روان شودی امر هیچکس |
|
راه قضا ببستی امر روان تو |
|
|
آرام خاک تابع پای و رکاب تست |
|
تعجیل باد واله دست و عنان تو |
|
|
رازی که از زمانه نهان داشت آسمان |
|
راند در این زمانه همی بر زبان تو |
|
|
اسرار عالمش به حقیقت یقین شود |
|
هر کو کند مطالعه لوح گمان تو |
|
|
جوزا به پیش طالع سعدت کمر ببست |
|
چون دست بخت بست کمر بر میان تو |
|
|
الا زبان رمح ترا آسمان نگفت |
|
کای سر فتح سخرهی کشف و بیان تو |
|
|
بر آتش اثیر نهادند اختران |
|
رمح سماک از چه، ز سرم سنان تو |
|
|
گر با زمانه تیغ تو گوید که آب فتح |
|
اندر کدام چشمه بود گوید آن تو |
|
|
بر ذروهی وجود رساند خدنگ خویش |
|
شست شهاب اگر به کف آرد کمان تو |
|
|
دست اجل عنان املها کند سبک |
|
چون استوار گشت رکاب گران تو |
|
|
گر بر جهان جاه تو گردون گذر کند |
|
ره تا ابد برون نبرد ز آستان تو |
|
|
جاهت جهان تست و دو گیتی به اسرها |
|
شهری و روستایی اندر جهان تو |
|
|
از رسمهای خوب تو اصل زمانه را |
|
فهرست نامهای هنر شد زمان تو |
|
|
وز وعدهی طبیعی و جود تکلفی |
|
نام و نشان نماند ز نام و نشان تو |
|
|
آن روز کافرینش آدم تمام شد |
|
شد در ضمان روزی نسلش به نان تو |
|
|
جاوید از امتلا چو قناعت شود نیاز |
|
گر یک رهش طفیل برد طفیل برد میهمان تو |
|
|
با پادشا منادی اقبال هر زمان |
|
گوید که ای زمین و زمان در امان تو |
|
|
تو قهرمان ملک خدایی و ظل او |
|
وینانج باد ظل تو و قهرمان تو |
|
|
ای حکم تو چو حکم قضا بر جهان روان |
|
ساکن مباد مسرع حکم روان تو |
|
|
زودا که حکم توبرهی مرغزار چرخ |
|
بر خوان مه نهاده بر سوی خوان تو |
|
|
من بنده مدتی است که در پیش خاص و عام |
|
رطب اللسانم از تو آیین و سان تو |
|
|
گاهم حدیث خنجر گوهرنگار تست |
|
گاهم ثنای خاطر گوهرفشان تو |
|
|
عمریست تا دو دیده چو نرگس نهادهام |
|
در آرزوی مجلس چون بوستان تو |
|
|
آخر خدای عزوجل کرد روزیم |
|
بوسیدن دو دست چو دریا و کان تو |
|
|
تا آسمان به ماه مزین بود مباد |
|
ماه بقا فرو شده از آسمان تو |
|
|
جان ترا بقای فلک باد و بر فلک |
|
سوگند اختران به بقا و به جان تو |
|
|
حزم تو پاسبان جهان باد و در جهان |
|
دایم قضا به عین رضا پاسبان تو |
|
|
افتاده تا که سایه بود ضد آفتاب |
|
بر چرخ پیر سایهی بخت جوان تو |
|
|
فرخنده و مبارک و میمون و سعد باد |
|
نوروز و مهرگان و بهار و خزان تو |
|