| | | | | | |
|
ای گشته نوک کلک تو صورتنگار ملک |
|
او بیقرار و داده مسیرش قرار ملک |
|
|
یارب چگونه در سر کلکی توان نهاد |
|
چندین هزار تعبیه از کار و بار ملک |
|
|
تا کلک در یمین تو جاری زبان نشد |
|
نور نگین زبانه نزد در یسار ملک |
|
|
الا از آن لعاب که منسوج کلک تست |
|
دیباچهی قضا نکند پود و تار ملک |
|
|
علم خدای بر دو قلم ساخت حل و عقد |
|
آن رازدار غیب شد این رازدار ملک |
|
|
آن در ازل بکرد به یکبار ثبت حکم |
|
وین تا ابد بساخت به یکبار کار ملک |
|
|
کلک ترا که عاقلهی نسل آدمست |
|
آورده ناقد طرف از جویبار ملک |
|
|
ذات ترا که واسطهی عقد عالمست |
|
پرورد دایهی شرف اندر کنار ملک |
|
|
عمریست تا که نشو نبات فساد نیست |
|
با آفتاب رای تو در نوبهار ملک |
|
|
الا نوای شکر نزد عندلیب ذکر |
|
از اعتدال دور تو بر شاخسار ملک |
|
|
بر چارسوی باس تو قلاب مفسدت |
|
دست بریده باز کشید از عیار ملک |
|
|
بر شیر مرغزار فلک تب کمین کند |
|
گر بگذرد به عهد تو در مرغزار ملک |
|
|
ایام امتداد نفاذ ترا بدید |
|
گفتا زهی دوام که دارد مدار ملک |
|
|
تقدیر گرد بارهی حزم تو طوف کرد |
|
گفتا زهی اساس که دارد حصار ملک |
|
|
از سایهی وقوف تو بیرون نیافتند |
|
گرچه زنور و سایه برون شد گذار ملک |
|
|
دایم چو خلق ساعت از امداد سعی تو |
|
نونو همی فزاید خویش و تبار ملک |
|
|
ای بارگاه تو افق آفتاب عدل |
|
وی آستان تو ربض استوار ملک |
|
|
چون خوانمت وزیر که صد پادشا نشاند |
|
توقیع تو ز تاجوران در دیار ملک |
|
|
یک مستحق نماند کز انصاف تو نیافت |
|
معراج تخت دولت و معلاق دار ملک |
|
|
فاروق حق و باطل ملک زمین تویی |
|
احسنت شاد باش زهی حقگزار ملک |
|
|
خورشید روزکی دو سه پیش از وزارتت |
|
بر پای کرد نوبتی در جوار ملک |
|
|
یعنی که ملک را به وزارت سزا منم |
|
بر ناگرفته چون همه طفلان شمار ملک |
|
|
چون در سواد ملک بجنبید رایتت |
|
آن در سواد سایهی او بیخ و بار ملک |
|
|
تقدیر گفت خیمه بکن هین که آمد آنک |
|
هست از هزار گونه شرف یادگار ملک |
|
|
باری کسی که ملک برد انتظار اوی |
|
نه چون تویی که هرزه بری انتظار ملک |
|
|
ای ملک در بسیط زمین خواستار تو |
|
واندر بسیط او همهکس خواستار ملک |
|
|
تا روزگار دست تصرف همی کند |
|
اندر نهان ملت و در آشکار ملک |
|
|
ای در تصرف تو جهان تا ابد مباد |
|
یک روزه روزگار تو جز روزگار ملک |
|
|
عهدت قدیم باد و به عهد تو ملک شاد |
|
یارت خدای باد و شکوه تو یار ملک |
|
|
ملکی که خیمه از خم گردون برون ز دست |
|
در زینهار تو نه تو در زینهار ملک |
|
|
بر درگهت رکوع وضیع و شریف عصر |
|
در مجلست سجود صغار و کبار ملک |
|