| | | | | | |
|
سه ماهه فراقت بر اهل خراسان |
|
بسی سال بودست آسان و آسان |
|
|
به جانت که گر بیخبرهاء خیرت |
|
خبر داشت کس را تن از دل دل از جان |
|
|
زبان بود در کامها بیتو خنجر |
|
نظر بود در دیدهها بیتو پیکان |
|
|
یکی از تف سینه در قعر دوزخ |
|
یکی از نم دیده در موج طوفان |
|
|
ز بس خار هجر تو در دیده و دل |
|
ز خونابه رخسارها چون گلستان |
|
|
چنان روز بر ما سیه کرد بیتو |
|
که کسمان ندیدی سپیدی دندان |
|
|
از آن بیم کز کافریهای گردون |
|
نباید که کاری رود نابسامان |
|
|
دعاگوی جان تو خلقی موحد |
|
مددخواه جاه تو شهری مسلمان |
|
|
کدامین سعادت بود بیشتر زین |
|
که باز آمدی در سعادات الوان |
|
|
مگر طاعتی کرده بودست خالص |
|
زمین سمرقند در حق یزدان |
|
|
اگر این نبودست آلوده گشتست |
|
زمین خراسان به نوعی ز عصیان |
|
|
که مستوجب فرقتت شد سه ماه این |
|
که مستسعد خدمتت شد سه ماه آن |
|
|
ایا چرخ در پیش قدر تو واله |
|
و یا ابر در پیش دست تو حیران |
|
|
تویی آنکه در مجلست بخت ساقی |
|
تویی آنکه بر درگهت چرخ دربان |
|
|
به کوی کمال تو در، عقل ناقص |
|
به خوان سخای تو بر، جود مهمان |
|
|
کند حل و عقد تو بر چرخ پیشی |
|
دهد امر و نهی تو بر دهر فرمان |
|
|
زمین هرکجا امن تو نیست فتنه |
|
جهان هرکجا عدل تو نیست ویران |
|
|
کمر پیش حکم تو بربسته جوزا |
|
کله پیش قدر تو بنهاده کیوان |
|
|
اثرهای کین تو چون نحس عقرب |
|
نظرهای لطف تو چون سعد میزان |
|
|
ز مسطور کلکت شود مرده زنده |
|
مگر در دوات تو هست آب حیوان |
|
|
زهی فکرتت اختران را مدبر |
|
زهی دامنت آسمان را گریبان |
|
|
به تشریف اقبال اگر برکشیدت |
|
چه سلطان عالم چه گردون گردان |
|
|
ز عالم تویی اهل اقبال گردون |
|
ز گیتی تویی اهل تشریف سلطان |
|
|
منزه بود حکم گردون ز شبهت |
|
مجرد بود رای سلطان ز طغیان |
|
|
از آن دم که چشم بد روزگارم |
|
ز چشم خداوند کردست پنهان |
|
|
گمانم به لطفت همین بود کاری |
|
مرا پیش خدمت به اعزاز و احسان |
|
|
گمانی ازین به یقین شد نشاید |
|
امیدی از این به وفا کرد نتوان |
|
|
نگر تا ندانی که تاخیر بنده |
|
در این آمدن بود جز محض حرمان |
|
|
به ذات خداوند و جان محمد |
|
به تعظیم اسلام و اجلال ایمان |
|
|
به تاکید هر حکمی از شرع ایزد |
|
به تغییر هر حرفی از نص قرآن |
|
|
به حق دم پاک عیسی مریم |
|
به حق کف دست موسی عمران |
|
|
به تیمار یعقوب و دیدار یوسف |
|
به تقوی یحیی و ملک سلیمان |
|
|
به جود کف راد دینار بخشت |
|
که بر نامهی رزق خلقست عنوان |
|
|
به نور دل پاک اسرار بینت |
|
که بر دعوی آفتابست برهان |
|
|
که در مدتی کز تو محروم بودم |
|
جهان بود بر جان من بند و زندان |
|
|
نفس کرده بر رویم اشک فسرده |
|
اسف کرده در جانم اندیشه بریان |
|
|
دلی پر مواعید تایید یزدان |
|
سری پر اراجیف وسواس شیطان |
|
|
تن از ایستادن به خانه شکسته |
|
دل از بازگشتن ز خدمت پشیمان |
|
|
تو دانی که تا یک نفس بیتو باشم |
|
دلی باید از سنگ و جانی ز سندان |
|
|
کنون نذر عهدی بکردم بکلی |
|
که باطل نگردد به تاویل و دستان |
|
|
که تا دست مرگم گریبان نگیرد |
|
من و دامن خدمت و دست پیمان |
|
|
حدیث نکوخواه و بدخواه گفتن |
|
به مدح اندرون باز بردن به دیوان |
|
|
طریقی قدیمیست و رسمی مکد |
|
همه کس بگوید چه دانا چه نادان |
|
|
من آن دانم و هم توانم ولیکن |
|
از آن التفاتی نکردم به ایشان |
|
|
که از عشق مدحت سر آن ندارم |
|
که گویم فلانکس فلانست و بهمان |
|
|
خداوند خود خصم را نیک داند |
|
من این مایه گفتم تو باقی همی دان |
|
|
الا تا ز نقصان کمالست برتر |
|
الا تا ز گردون فرودند ارکان |
|
|
ز آثار ارکان و تاثیر گردون |
|
مبادا کمال ترا بیم نقصان |
|
|
دو عیدست ما را ز روی دو معنی |
|
که خوشی و خوبیش را نیست پایان |
|
|
همایون یکی هست تشریف خسرو |
|
مبارک دگر عید اضحی و قربان |
|
|
بدان عید بادت قضا تهنیتگو |
|
بدین عید بادت قدر محمدت خوان |
|