| | | | | | |
|
شاها صبوح فتح و ظفر کن شراب خواه |
|
نرد و ندیم و مطرب و چنگ و رباب خواه |
|
|
از دست آنکه غیرت ماهست و آفتاب |
|
در جام ماه نو می چون آفتاب خواه |
|
|
وز خد آنکه قطرهی آبست و برگ گل |
|
تا گرد رزمگه بزدایی گلاب خواه |
|
|
یاقوت ناب و آب فسرده است جام می |
|
آب طرب روان کن و یاقوت ناب خواه |
|
|
ازکام شیر ملک چو کردی برون به تیغ |
|
فارغ ز گرد ران گوزنان کباب خواه |
|
|
روز مصاف خصم به جیش خطاشکن |
|
وقت صلاح ملک ز رای صواب خواه |
|
|
شبها که دشمن تو ز بیم تو نغنود |
|
گردون به طعنه گویدش از بخت خواب خواه |
|
|
هر پایهای که خصم ترا برکشد سپهر |
|
گوید قضا تمام شد اکنون طناب خواه |
|
|
روزی که رجم دیو کنی بر سپهر فتح |
|
از ترکش گهرکش خود یک شهاب خواه |
|
|
وقتی که حکم جزم کنی بر بسیط خاک |
|
از منشیان حضرت خود یک خطاب خواه |
|
|
بر گشت عافیت چو بخیلی کند سپهر |
|
از چتر و تیغ خویش سپهر و سحاب خواه |
|
|
در موقف جزای مطیعان و عاصیان |
|
از لطف و قهر خویش ثواب و عقاب خواه |
|
|
نی نی که انتقام خواهد خود آسمان |
|
روزی شکار کن تو و روزی شراب خواه |
|
|
در شان داد آیت حق بود میر داد |
|
او باب تست زندگی از نام باب خواه |
|
|
ایام گر بکرد خطایی در آن مبند |
|
خوش باش و انتقام ز رای صواب خواه |
|
|
آنجا که تاب حمله ندارد زمین رزم |
|
از رخش و رمح خویش توان جوی و تاب خواه |
|
|
چون خاک بیدرنگ شود چرخ بیشتاب |
|
از حزم و عزم خویش درنگ و شتاب خواه |
|
|
دنیا خراب و دین به خلل بود و عدل تو |
|
آباد کرد هر دو کنون طشت و آب خواه |
|
|
کاهی که از جهان ببرد کهربا به غصب |
|
در عهد عدل تست ز عدلت جواب خواه |
|
|
بیعدل مستجاب نگردد دعای شاه |
|
شاها دعای خویش همه مستجاب خواه |
|
|
آباد دار ملک زمین خسروا به داد |
|
طوفان باد ملک هوا گو خراب خواه |
|