| | | | | | |
|
ملک هم بر ملک قرار گرفت |
|
روزگار آخر اعتبارگرفت |
|
|
بیخ اقبال باز نشو نمود |
|
شاخ انصاف باز بار گرفت |
|
|
مدتی ملک در تزلزل بود |
|
عاقبت بر ملک قرار گرفت |
|
|
ملک تاجبخش و تاج ملوک |
|
کز یمین ملک در یسار گرفت |
|
|
آنچه ملکی به یک سوال بداد |
|
وانکه ملکی به یک سوار گرفت |
|
|
صبع تیغیش چو از نیام بتافت |
|
آفتاب آسمان حصار گرفت |
|
|
عکس بزمش چو بر سپهر افتاد |
|
خانهی زهره زو نگار گرفت |
|
|
رزم او را فلک تصور کرد |
|
ساحتش تیغ آبدار گرفت |
|
|
بزم او را زمانه یاد آورد |
|
فکرتش نقش نوبهار گرفت |
|
|
سایهی حلم بر زمین افکند |
|
گوهر خاک ازو وقار گرفت |
|
|
شعلهی باس بر اثیر کشید |
|
گنبد چرخ ازو شرار گرفت |
|
|
ملکا، خسروا، خداوندا |
|
این سه نام از تو افتخار گرفت |
|
|
نه به انگشت عد و حصر قضا |
|
چرخ جود ترا شمار گرفت |
|
|
نه به معیار جزو و کل قدر |
|
بار حلم ترا عیار گرفت |
|
|
همه عالم شعار عدل تو داشت |
|
ملک عالم همان شعار گرفت |
|
|
پای ملک استوار اکنون گشت |
|
که رکاب تو استوار گرفت |
|
|
روز چند از سر خطا بینی |
|
ملک ازین خطه گر کنار گرفت |
|
|
سایه بر کار خصم نفکندی |
|
گرچه زاندازه بیش کار گرفت |
|
|
خجل اینک به عذر باز آمد |
|
سر بخت تو در کنار گرفت |
|
|
همتت بیضرورتی دو سه روز |
|
انفرادی به اختیار گرفت |
|
|
گوشهای از جهان بدو بگذاشت |
|
گوشهی تخت شهریار گرفت |
|
|
تا به پایش زمانه خار سپرد |
|
تا به دستش زمانه مار گرفت |
|
|
روز هیجا که از طرادهی لعل |
|
موکبت شکل لالهزار گرفت |
|
|
کارزار از هزاهز سپهت |
|
صورت قهر کردگار گرفت |
|
|
از نهیب تو شیر گردون را |
|
آب ناخورده پیشیار گرفت |
|
|
فتنه را زارزوی خواب امان |
|
هوس کوک و کوکنار گرفت |
|
|
ای به خواری فتاده هر خصمی |
|
کاثر خصمی تو خوار گرفت |
|
|
خصم اگر غره شد به مستی ملک |
|
چون دماغش ز می بخار گرفت |
|
|
پای در دامن امل بنداشت |
|
دامن ملک پایدار گرفت |
|
|
ملک در خواب غفلتش بگذاشت |
|
ملکی چون تو هوشیار گرفت |
|
|
خیز و رای صبوح دولت کن |
|
هین که خصمانت را خمار گرفت |
|
|
تا در امثال مردمان گویند |
|
دی چو بگذشت حکم پار گرفت |
|
|
روزگار تو باد در ملکی |
|
که نه گیتی نه روزگار گرفت |
|