| | | | | | |
|
نصر فزاینده باد ناصر دین را |
|
صدر جهان خواجهی زمان و زمین را |
|
|
صاحب ابوالفتح طاهر آنکه ز رایش |
|
صبح سعادت دمید دولت و دین را |
|
|
آنکه قضا در حریم طاعتش آورد |
|
رقص کنان گردش شهور و سنین را |
|
|
وانکه قدر در ادای خدمتش افکند |
|
مویکشان گردن ینال و تگین را |
|
|
وانکه به سیر و سکون یمین و یسارش |
|
نطق و نظر دادهاند کلک و نگین را |
|
|
قلزم و کان را نه مستفید نخستاند |
|
کلک و نگین آن یسار و اینت یمین را |
|
|
پای نظر پی کند بلندی قدرش |
|
رغم اشارتکنان شک و یقین را |
|
|
قفل قدر بشکند تفحص حزمش |
|
کفش نهان خانهاء غث وسمین را |
|
|
غوطه توان داد روز عرض ضمیرش |
|
در عرق آفتاب چرخ برین را |
|
|
حسرت ترتیب عقد گوهر کلکش |
|
در ثمین کرده اشک در ثمین را |
|
|
بیشرف مهر خازنش ننهادست |
|
در دل کان آفتاب هیچ دفین را |
|
|
بیمدد عزم قاهرش نگشادست |
|
کوکبهی روزگار هیچ کمین را |
|
|
واهب روح ازپی طفیل وجودش |
|
قابل ارواح کرده قالب طین را |
|
|
جز به در جامه خانه کرم او |
|
کسوت صورت نمیدهند جنین را |
|
|
تا افق آستانش راست نکردند |
|
شعله نزد روز نیک هیچ حزین را |
|
|
بیدم لطفش به خاک در بنشاندند |
|
باد صبا را نه بلکه ماء معین را |
|
|
فاتحهی داغش از زمانه همی خواست |
|
شیر سپهر از برای لوح سرین را |
|
|
گفت قضا کز پی سباع نوشتست |
|
کاتب تقدیر حرز روح امین را |
|
|
ای ز پی آب ملک و رونق دولت |
|
دافعهی فتنه کرده رای رزین را |
|
|
وز پی احیای دین خزان و بهاری |
|
بر سر خر زین ندیده خنگ تو زین را |
|
|
رای تو بود آنکه در هوای ممالک |
|
رایحهی صلح داد صرصر کین را |
|
|
رحم تو بود آنکه فیض رحمت سلطان |
|
بدرقه شد یک جهان حنین و انین را |
|
|
ورنه تو دانی که شیر رایت قهرش |
|
مثله کند شیر چرخ و شیر عرین را |
|
|
حصن هزار اسب اگرچه بر سر آن ملک |
|
سد قدیمست حصنهای حصین را |
|
|
کعبهی دهلیز شه چو دید فصیلش |
|
سجدهکنان بر زمین نهاد جبین را |
|
|
خود مدد تیغ پادشا چه بکارست |
|
خاصه تهیاء کارهای چنین را |
|
|
سیر سریع شهاب کلک تو بس بود |
|
رجم چنان صد هزار دیو لعین را |
|
|
غیبت خوارزم شاه چون پس شش ماه |
|
چشمهی خون دید چشم حادثهبین را |
|
|
دست به فتراک اصطناع تو در زد |
|
معتصم ملک ساخت حبل متین را |
|
|
شاد زی، ای در ظهور معجز تدبیر |
|
رویسیه کرده رسم سحر مبین را |
|
|
ناصر تو خیر ناصرست و معین است |
|
طاعت تو خیر طاعتست معین را |
|
|
باغ وجود از بهار عدل تو چونانک |
|
رشک فزاید نگارخانهی چین را |
|
|
ملت و ملک از تو در لباس نظامند |
|
بیتو نه آنرا نظام باد و نه این را |
|