ترجمه قرآن (قمشه‌ای)/مرسلات

به نام خداوند بخشنده مهربان

قسم به رسولانی که از پی هم (بر خیر و سعادت خلق) فرستاده شدند. (۱)

قسم به فرشتگانی که به سرعت تند باد (به انجام حکم حق) می‌شتابند. (۲)

قسم به آنان که (وحی حق و شرع الهی را در جهان) نیکو نشر می‌دهند. (۳)

و قسم به حق آنان که (به حکم خدا راه هدایت را از ضلالت ممتاز کرده و بین حق و باطل را بر خلق) کاملا جدا می‌کنند. (۴)

و قسم به آنان که ذکر (خدا و کتاب الهی) را (به انبیاء) وحی می‌کنند. (۵)

تا عذر و حجت (نیکان) و بیم و تهدید (بدان) شود. (۶)

(قسم به همه اینان) که آنچه (از ثواب و عقاب آخرت) به شما وعده دهند البته واقع خواهد شد. (۷)

وقتی که ستارگان همه بی نور و محو شوند. (۸)

و آن گاه که آسمان شکافته شود. (۹)

و آن گاه که کوهها (چون خاک بر دم باد) پراکنده شوند. (۱۰)

و آن گاه که به رسولان، وقت (گواهی بر امتان) را اعلام کنند. (۱۱)

برای چه روزی وقت (وعده حق) معین شد؟ (۱۲)

برای (روز قیامت) همان روزی که (بین حق و باطل و سعید و شقی) جدایی افتد. (۱۳)

و تو چگونه توانی عظمت و سختی آن روز جدایی را تصور کنی؟ (۱۴)

وای آن روز به حال آنان که (آیات خدا را) تکذیب کردند. (۱۵)

آیا ما پیشینیان را (به کیفر کفر) هلاک نکردیم؟ (۱۶)

از پی آنان آیندگان را (که منکران قرآن باشند) نیز هلاک می‌کنیم. (۱۷)

ما بدکاران عالم را همین گونه هلاک می‌سازیم. (۱۸)

وای آن روز به حال آنان که (آیات خدا را) تکذیب کردند. (۱۹)

آیا ما شما آدمیان را از آب نطفه بی قدر (بدین زیبایی) نیافریدیم؟ (۲۰)

و آن نطفه را (از صلب پدر) به قرارگاه استوار (رحم) منتقل ساختیم. (۲۱)

تا مدتی معین و معلوم (در رحم بماند). (۲۲)

و ما تقدیر (مدت رحم و تعیین سرنوشت او تا ابد) کردیم که نیکو مقدّر (حکیمی) هستیم. (۲۳)

وای آن روز به حال آنان که (آیات خدا را) تکذیب کردند. (۲۴)

آیا ما زمین را جامع (حوایج و کفایت بر مسکن و هر امر بشر) قرار ندادیم؟ (۲۵)

تا زندگان روی زمین تعیّش کنند و مردگان درونش پنهان شوند. (۲۶)

و در آن کوههای بلند برافراشتیم و (از ابر و باران) به شما آب زلال گوارا نوشانیدیم. (۲۷)

وای آن روز به حال آنان که (آیات خدا را) تکذیب کردند. (۲۸)

(خطاب رسد: ای منکران) شما امروز به سوی آن دوزخی که تکذیب می‌کردید بروید. (۲۹)

بروید زیر سایه دودهای آتش دوزخ که از سه جانب (شما را) احاطه کند. (۳۰)

نه بر سر شما سایه خواهد افکند و نه از شرار آتش هیچ نجاتتان خواهد داد. (۳۱)

آن آتش هر شراری بیفکند شعله‌اش مانند قصری است. (۳۲)

گویی آن شراره (در بزرگی و رنگ) به شتران زرد موی مانند است. (۳۳)

وای آن روز به حال آنان که (آیات خدا را) تکذیب کردند. (۳۴)

این روزی است که (کافران بر نجات خود) سخنی نتوانند گفت. (۳۵)

و به آنها رخصت عذر خواهی نخواهند داد. (۳۶)

وای آن روز به حال آنان که (آیات خدا را) تکذیب کردند. (۳۷)

این روز فصل (حکم و جدایی نیک و بد) است که شما را با همه در گذشتگان پیشین (به عرصه محشر) جمع گردانیده‌ایم. (۳۸)

پس اگر فکر و حیلتی (بر نجات خود) توانید بر من حیلت کنید. (۳۹)

وای آن روز به حال آنان که (آیات خدا را) تکذیب کردند. (۴۰)

(آن روز سخت) بندگان با تقوا و پرهیزگار در سایه درختان بهشت و طرف نهرهای جاری متنعّمند. (۴۱)

و از هر نوع میوه مایل باشند فراوان فراهم است. (۴۲)

بخورید و بیاشامید که شما را گوارا باد به پاداش اعمال نیکی که در دنیا به جای می‌آوردید. (۴۳)

ما البته نیکوکاران عالم را چنین پاداش می‌دهیم. (۴۴)

وای آن روز به حال آنان که (آیات خدا را) تکذیب کردند. (۴۵)

(ای کافران شما هم که ایمان به لذّات روحانی و تنعّم و نشاط ابدی آخرت ندارید پس به خوی حیوانیت) بخورید و تمتّع برید به عمر کوتاه دنیا که شما بسیار مردم بزهکاری هستید. (۴۶)

وای آن روز به حال آنان که (آیات خدا را) تکذیب کردند. (۴۷)

و هرگاه به آنها گفته شود که نماز و طاعت خدا را به جای آرید اطاعت نکنند. (۴۸)

وای آن روز به حال آنان که (آیات خدا را) تکذیب کردند. (۴۹)

(این کافران) پس از آیات خدا (که آن را تکذیب کردند) باز به کدامین حدیث ایمان می‌آورند؟ (۵۰)