خاقانی (غزلیات)/از هستی خود که یاد دارم
از هستی خود که یاد دارم | جز سایه نماند یادگارم | |||||
ور سایه ز من بریده گردد | هم نیست عجب ز روزگارم | |||||
چون یار ز من برید سایه | چون سایه ز من رمید یارم | |||||
از همنفسان مرا چراغی است | زان هیچ نفس زدن نیارم | |||||
زان بیم که از نفس بمیرد | در کام نفس شکسته دارم | |||||
چون همنفسی کنم تمنا | بر آینه چشم برگمارم | |||||
ترسم ز نفاق آینه هم | زان نتوانم که دم برآرم | |||||
خاقانیوار وام ایام | از کیسهی عمر میگزارم |