| | | | | | |
|
از گشت چرخ کار به سامان نیافتم |
|
وز دور دهر عمر تن آسان نیافتم |
|
|
زین روزگار بیبر و گردون کژ نهاد |
|
یک رنج بازگوی که من آن نیافتم |
|
|
نطقم از آن گسست که همدم ندیدهام |
|
دردم از آن فزود که درمان نیافتم |
|
|
از قبضهی کمان فلک بر دلم به قهر |
|
تیری چنان گذشت که پیکان نیافتم |
|
|
خوانی نهاد دهر به پیشم ز خوردنی |
|
جز قرص آفتاب در آن خوان نیافتم |
|
|
بر ابلق امید نشستم به جد و جهد |
|
جولان نکرد بخت که میدان نیافتم |
|
|
بر چرخ هفتمین شدم از نحس روزگار |
|
یک همنشین سعد چو کیوان نیافتم |
|
|
پشتم شکست چرخ که رویم نگه نداشت |
|
آبم ببرد دهر کز او نان نیافتم |
|
|
در مصر انتظار چو یوسف بماندهام |
|
بسیار جهد کردم و کنعان نیافتم |
|
|
گوئی سکندرم ز پی آب زندگی |
|
عمرم گذشت و چشمهی حیوان نیافتم |
|
|
ز افراسیاب دهر خراب است ملک دل |
|
دردا که زور رستم دستان نیافتم |
|
|
گویا ترم ز بلبل لیکن ز غم چو باز |
|
خاموش از آن شدم که سخندان نیافتم |
|
|
خاقانیا تو غم خور کز جور روزگار |
|
یک رادمرد خوشدل و خندان نیافتم |
|
|
داد سخن دهم که زمانه به رمز گفت |
|
آن یافتم ز تو که ز حسان نیافتم |
|