خاقانی (غزلیات)/ای جفت دل من از تو فردم
ای جفت دل من از تو فردم | وی راحت جان ز تو به دردم | |||||
تا با دل و جان من تو جفتی | من از دل و جان خویش فردم | |||||
رنجی که من از پی تو دیدم | دردی که من از غم تو خوردم | |||||
بر کوه بیازمای یکبار | تا بشناسی که من چه کردم | |||||
من شاخ وفا و مردمی را | کی چون تو شکسته بیخ نردم | |||||
داو دل و جان نهم به عشقت | در شدره اوفتاد نردم | |||||
ای سرو سهی که در فراقت | چون زرین نال زار و زردم | |||||
بیجاده اشارت در تو | رخسار چو کهربای زردم | |||||
با لشکر هجر تو همه سال | ز امید وصال در نبردم | |||||
با آتش و آب دیده و دل | گرد در تو چو باد گردم | |||||
بر رهگذر بلاست وصلت | در رهگذر بلا نبردم | |||||
عشق تو به جان خویش دادم | تا عمر به سر شود به دردم | |||||
خاقانی بیاموزد در عشق | بسیار خیال گرم و سردم |