| | | | | | |
|
ای سرو غنچه لب ز گلستان کیستی |
|
وی ماه روز وش ز شبستان کیستی |
|
|
با لعل نیم ذرهی خندان چو آفتاب |
|
سایه نشین دیدهی گریان کیستی |
|
|
ای آیتی که سجده کنم چون رسم به تو |
|
گویی کز ایزد آمده در شان کیستی |
|
|
پشت من از زبان شکسته شکست خورد |
|
خردی هنوز طفل زبان دان کیستی |
|
|
مهری نه بر زبانت و مهری نه بر دلت |
|
بیشرم کودکی ز دبستان کیستی |
|
|
چون شانهی سر است گل آلود پای دل |
|
جویای آنکه آینهی جان کیستی |
|
|
دوشت نیاز این جگر سوخته نبود |
|
امشب به وعدهی دل بریان کیستی |
|
|
خاکی دلم در آتش و خون آب میشود |
|
تا تو کجایی امشب و مهمان کیستی |
|
|
از دیده جرعه دان کنم از رخ نمکستان |
|
تا نوش جام و خوش نمکخوان کیستی |
|
|
محراب جان مایی ازین مایه آگهم |
|
آگه نیم که صورت ایوان کیستی |
|
|
بر هر صفت که داری خاقانی آن توست |
|
ای از صفت برون شده تو آن کیستی |
|