| | | | | | |
|
ای پار دوست بوده و امسال آشنا |
|
وی از سزا بریده و بگزیده ناسزا |
|
|
ای سفته در وصل تو الماس ناکسان |
|
تا کی کنی قبول، خسان را چو کهربا |
|
|
چند آوری چو شمس فلک هر شبانگهی |
|
سر بر زمین خدمت یاران بیوفا |
|
|
آن را که خصم ماست شدی یار و همنفس |
|
با آنکه کم ز ماست شدی یار و آشنا |
|
|
الحق سزا گزیدی و حقا که در خور است |
|
پیش مسیح مائده و پیش خر گیا |
|
|
بودیم گوهری به تو افتاده رایگان |
|
نشناختی تو قیمت ما از سر جفا |
|
|
بیدیده کی شناسد خورشید را هنر |
|
یا کوزه گر چه داند یاقوت را بها |
|
|
ما را قضای بد به هوای تو درفکند |
|
آری که هم قضای بلا باد بر قضا |
|
|
ای کاش آتشی ز کنار اندر آمدی |
|
نه حسن تو گذاشتی و نه هوای ما |
|
|
حکم قضای بود و گرنه چنین بدی |
|
خاقانی از کجا و هوای تو از کجا |
|