| | | | | | |
|
بانگ آمد از قنینه کباد بر خرابی |
|
دریاب کار عشرت گر مرد کار آبی |
|
|
زان پیش کز دو رنگی عالم خراب گردد |
|
ساقی برات ما ران بر عالم خرابی |
|
|
گفتی من آفتابم بر رخنه بیش تابم |
|
بس رخنه کردیم دل، در دل چرا نتابی |
|
|
از افتاب دیدی بر خاک بوسه دادن |
|
کو بوسه کخر ار من خاک تو آفتابی |
|
|
دانم که دردت آید از شهد لب گزیدن |
|
باری کم از مزیدن چون گاز برنتابی |
|
|
ز آن زلف عیسوی دم داغ سگیم بر نه |
|
نقش صلیب برکش چون داغ گرم تابی |
|
|
خاقانی است و جانی یکباره کشته از غم |
|
پس چون دوباره کشتی آنگه کجاش یابی |
|
|
او راست طالع امروز اندر سخن طرازی |
|
چون خسرو اخستان را در مالک الرقابی |
|