| | | | | | |
|
با بخت در عتابم و با روزگار هم |
|
وز یار در حجابم و از غمگسار هم |
|
|
بر دوستان نکالم و بر اهلبیت نیز |
|
بر آسمان وبالم و بر روزگار هم |
|
|
اندر جهان منم که محیط غم مرا |
|
پایان پدید نیست چه پایان کنار هم |
|
|
حیرانم از سپهر چه حیران؟ که مست نیز |
|
محرومم از زمانه، چه محروم؟ خوار هم |
|
|
روزم به غم فروشد، لابل که عمر نیز |
|
حالم بهم برآمد لابل که کار هم |
|
|
کس را پناه چون کنم و راز چون دهم |
|
کز اهل بینصیبم و از راز دار هم |
|
|
بر بوی همدمی که بیابم یگانه رنگ |
|
عمرم در آرزو شد و در انتظار هم |
|
|
امروز مردمی و وفا کیمیا شده است |
|
ای مرد کیمیا چه؟ که سیمرغوار هم |
|
|
بر مردم اعتماد نمانده است در جهان |
|
گفتی که اعتماد، مگو زینهار هم |
|
|
گویند کار طالع خاقانی از فلک |
|
امسال بد نبود، چو امسال، پار هم |
|
|
با این همه به دولت احمد در این زمان |
|
سلطان منم بر اهل سخن، کام کار هم |
|