| | | | | | |
|
به رخت چه چشم دارم که نظر دریغ داری |
|
به رهت چه گوش دارم که خبر دریغ داری |
|
|
نه منم که خاک راهم ز پی سگان کویت |
|
نه تو آفتابی از من چه نظر دریغ داری |
|
|
تو چه سرکشی که خاکم ز جفا به باد دادی |
|
تو چه آتشی که آبم ز جگر دریغ داری |
|
|
ندهیم تار مویی که میان جان ببندم |
|
نه غلام عشقم از من چه کمر دریغ داری |
|
|
دم وصل را نخواهی که رسد به سینهی من |
|
نفس بهشتیان را ز سقر دریغ داری |
|
|
دل کشتهی من اینجا به خیال توست زنده |
|
چه سبب خیالت از من به سفر دریغ داری |
|
|
به امید تو بسا شب که به روز کردم از غم |
|
تو چرا نسیمت از من به سحر دریغ داری |
|
|
کم من گرفتی آخر نبود کم از سلامی |
|
به عیار نیک مردان کمی ار دریغ داری |
|
|
سوی تو شفیع خواهم که برم برای وصلی |
|
نبرم شفیع ترسم که مگر دریغ داری |
|
|
چه طمع کنم کنارت که نیرزمت به بوسی |
|
چه طلب کنم مفرح که شکر دریغ داری |
|
|
به وفاش کوش خاقانی اگرچه درنگیرد |
|
نه که دین و دل بدادی سر و زر دریغ داری |
|