خاقانی (غزلیات)/به صفت، عاشق جمال توایم
به صفت، عاشق جمال توایم | به خبر، فتنهی خیال توایم | |||||
خام پندار سوخته جگران | در هوس پختن وصال توایم | |||||
چه عجب گر ز وصل محرومیم | ما کجا محرم جمال توایم | |||||
غرقهی عشق و تشنهی وصلیم | که آرزومند زلف و خال توایم | |||||
رد مکن خشک جان من بپذیر | که برآورد خشک سال توایم | |||||
جای تو در دل شکستهی ماست | که تو ریحان و ما سفال توایم | |||||
از پی خدمت پدید آئیم | که تو عیدی و ما هلال توایم | |||||
به سلامیت درد سر ندهیم | زان که ترسنده از ملال توایم | |||||
همه تن چشم و سوی تو نگران | کعبتینوار دستمال توایم | |||||
گفت خاقانی ارچه هیچ کسیم | خاری از گلبن کمال توایم |