خاقانی (غزلیات)/جانا ز سر مهر تو گشتن نتوانم
جانا ز سر مهر تو گشتن نتوانم | وز راه هوای تو گذشتن نتوانم | |||||
درجان من اندیشهی تو آتشی افکند | کانرا به دو صد طوفان کشتن نتوانم | |||||
صد رنگ بیامیزم چه سود که در تو | مهری که نبوده است سرشتن نتوانم | |||||
تا بودم بر قاعدهی مهر تو بودم | تا باشم ازین قاعده گشتن نتوانم | |||||
چون نامه نویسم به تو از درد دل خویش | جان تو که از ضعف نوشتن نتوانم | |||||
حال دل خاقانی اگر شرح پذیرد | حقا که به صد نامه نوشتن نتوانم |