| | | | | | |
| |
حصن جان ساز در جهان خلوت |
|
دو جهان ملک و یک زمان خلوت |
|
| |
باک غوغای حادثات مدار |
|
چون تو را شد حصار جان خلوت |
|
| |
ساقیت اشک و مطربت ناله |
|
شاهدت درد و میزبان خلوت |
|
| |
خلوتی کن نهان ز سایه‌ی خویش |
|
تا کند سایه را نهان خلوت |
|
| |
همه گم بوده‌ها پدید آید |
|
چون تو را گم کند نشان خلوت |
|
| |
سایه را پنبه بر نه احمدوار |
|
تا شود ابر سایبان خلوت |
|
| |
نقطه‌ی حلقه‌ی زره دیدی |
|
که نشسسته‌است بر کران خلوت |
|
| |
خلوتی کش تو در میان باشی |
|
کرم پیله کند چنان خلوت |
|
| |
حلقه‌ی عشق را شوی نقطه |
|
چون برونت آرد از میان خلوت |
|
| |
همچو تیز از میان یارای بس |
|
باش چون تیغ در میان خلوت |
|
| |
بر در کهف شیرمردان باش |
|
کرده چون سگ بر آستان خلوت |
|
| |
خلوت امروز کن که خواهد بود |
|
دربر خاک جاودان خلوت |
|
| |
یک تن آفتاب را گفتند |
|
که همی زیست سالیان خلوت |
|
| |
عیسیی بر سرش فرود آمد |
|
تا سراسیمه شد در آن خلوت |
|
| |
انس هرکس در این جهان چیزی است |
|
انس خاقانی از جهان خلوت |
|
