| | | | | | |
| |
داور جانی، پس این فریاد جان چون نشنوی |
|
یارب آخر یارب فریاد خوان چون نشنوی |
|
| |
داد خواهم بر درت در خاک و خون افغان کنان |
|
گیر داد عاشقان ندهی فغان چون نشنوی |
|
| |
آه سوزان کز ره دل می‌برم سوی دهان |
|
سوی دل باز آرم از ره دهان چون نشنوی |
|
| |
هر زمان گوئی بگو تا خود نشان عشق چیست |
|
من چه دانم داد عشقت را نشان چون نشنوی |
|
| |
در کمین غمزها ترکان کمان کش داشتی |
|
گاه تیر افشاندن آواز کمان چون نشنوی |
|
| |
جوش دریای سرشکم گوش ماهی بشنود |
|
چون در آن دریا تو راندی جوش آن چون نشنوی |
|
| |
پرسی از حال دلم چون بشنوی فریاد من |
|
حال دل چون پرسی از من هر زمان چون نشنوی |
|
| |
گوش زیر زلف و زیور زان نهان کردی که آه |
|
نشنوی پیدا ز من باری نهان چون نشنوی |
|
| |
گویمت کامروز جانم رفت زودش برزنی |
|
چون توئی جان داور ای جان حال جان چون نشنوی |
|
| |
هر دمت خاقانی از چشم و زبان گنجی دهد |
|
نام خاقانی به گوش دوستان چون نشنوی |
|
| |
کوه سیمینی و در کوه اوفتد آواز گنج |
|
آخر این آوازه‌ی گنج روان چون نشنوی |
|
