خاقانی (غزلیات)/دلم آخر به وصالش برسد
| دلم آخر به وصالش برسد | جان به پیوند جمالش برسد | |||||
| زار از آن گریم تا گوهر اشک | به نثار لب و خالش برسد | |||||
| نه به نو شیفته گردم چو به من | مه به مه پیک خیالش برسد | |||||
| دل دیوانه بشیبد هر ماه | چون نظر سوی هلالش برسد | |||||
| صبر شد روزه‌ی هجران بگرفت | تا مگر عید وصالش برسد | |||||
| گرچه فتراک وصال است بلند | دستم آخر به دوالش برسد | |||||
| پر و بالی بزند مرغ امید | گر ز دولت پر و بالش برسد | |||||
| روز امید به پیشین برسید | ترسم آوخ که زوالش برسد | |||||
| یادخاقانی اگر کم نکند | بر فلک سحر حلالش برسد | |||||