| | | | | | |
|
دلم خاک تو شد گو باش من خون میخورم باری |
|
ز دست این دل خاکی به دست خون درم باری |
|
|
مرا مهره به کف ماند تو را داو روان حاصل |
|
تو نو نو کعبتین میزن که من در ششدرم باری |
|
|
گر از من رخ نهان کردی سپاس حق کنون کردم |
|
سپاس زندگانی نیست بیتو بر سرم باری |
|
|
مرا گر خال گندمگونت جوجو میکند گو کن |
|
من آن جو سنگ خالت را به صد جان میخرم باری |
|
|
مپوش آن رخ ز من کخر ز من نگزیرد آن رخ را |
|
که آن رخ آینه سیماست من خاکسترم باری |
|
|
مرا دردی است ناپرسان مپرس از من که سربسته |
|
چه شبها زنده میدارم چه تبها میبرم باری |
|
|
چو آهی برکشم از دل مگو ای دوست دشمن خور |
|
چه جای دشمن است ای دوست خود را میخورم باری |
|
|
دلم گر باز میندهی دل دیگر به وامم ده |
|
که بر خاک عراق این بار بیدل نگذرم باری |
|
|
جهان گفتی سفالی دان که خاقانی است ریحانش |
|
جهان را گرچه ریحانم تو را خاک درم باری |
|
|
به لشکرگاه دارم روی وبر سلطان فشانم جان |
|
گر آن دریاست وین خورشید من نیلوفرم باری |
|