خاقانی (غزلیات)/دلم غارتیدی ز بس ترک‌تازی

خاقانی (غزلیات) از خاقانی
(دلم غارتیدی ز بس ترک‌تازی)
  دلم غارتیدی ز بس ترک‌تازی ز پایم فکندی ز بس دست یازی  
  گل و مل تو را خادمانند از آن شد وفای گل و صحبت مل مجازی  
  مرا جان درافکند در جام عشقت گمان برد کاین عشق کاری است بازی  
  هلاک تن شمع جان است اگرنه نیاید ز موم این همه تن گدازی  
  منم زین دل پر نیاز اندر آتش تو آبی به لطف ای نگارا به نازی  
  تو آنی که با من خلاف طبیعت درآمیزی و کشتن من نسازی  
  مپرس از دلم کز چه‌ای چون کبوتر بگو زلف راکز چه چون چنگ بازی  
  تو را چاکری گشت خاقانی آخر خداوندیی کن به چاکر نوازی