| | | | | | |
|
دل بستهی زلف تو شد از من چه نویسد |
|
جان ساکن فردوس شد از من چه نویسد |
|
|
جانی که تو را یافت به قالب چه نشیند |
|
مرغی که تو را شد ز نشیمن چه نویسد |
|
|
سرمایه توئی، چون تو شدی، دل که و دین چه |
|
چون روز بشد دیده ز روزن چه نویسد |
|
|
آن دل که بماند از تو و وصل تو چه باشد |
|
ساغر که شکست از می روشن چه نویسد |
|
|
پیمود نیارم به نفس خرمن اندوه |
|
با داغ تو پیمانه ز خرمن چه نویسد |
|
|
گفتم که کشم پای به دامن در هیهات |
|
پایی که به دام است ز دامن چه نویسد |
|
|
من مست تو آنگه خرد این خود چه حدیث است |
|
یا من ز خرد یا خرد از من چه نویسد |
|
|
ای تر سخن چرب زبان ز آتش عشقت |
|
من آب شدم آب ز روغن چه نویسد |
|
|
نامه ننویسد به تو خاقانی و عذر است |
|
کز تو به تو نتوان گله کردن، چه نویسد |
|