خاقانی (غزلیات)/رویم ز گریه بین چو گلین کاه زیر آب

by خاقانی

	رویم ز گریه بین چو گلین کاه زیر آب			از شرم روی توست رخ ماه زیر آب
	ماهی تنی و می‌کنی از اشک من گریز			نه ماهیان کنند وطن گاه زیر آب
	نی نی توراست عذر که مشک و میی بهم			نی مشک و می شود آنگاه زیر آب
	تخم وفاست دانه‌ی دل چون به دست توس			خواهی به زیر خاک بنه خواه زیر آب
	در اشک گرم غرقم و آنگاه سوخته			کس دید غرق سوخته به نگاه زیر آب
	دریا کشم ز چاه غمت گر برآرم آه			سوزد نهنگ را طپش آه زیر اب
	همسایگان ز تف دلم برکنند شمع			چون شد چراغ روز شبانگاه زیر آب
	گریم چنان که از دم دریای چشم من			هر گوش ماهیی شود آگاه زیر اب
	آبم برفت و گر شنود سنگ آه من			از سنگ بشنوند علی‌الله زیر آب
	ای در آبدار جوانی ز پیچ و خم			در آب شد ز شرم تو صد راه زیر آب
	حال من و تو از من و تو دور نیست زانک			تو آب زیر کاهی و من کاه زیر آب
	خاقانیا به چاه فرو گوی راز دل			کز دوست رازدارتر آن چاه زیر آب