| | | | | | |
| |
زین تنگنای وحشت اگر باز رستمی |
|
خود را به آستان عدم باز بستمی |
|
| |
گر راه بر دمی سوی این خیمه‌ی کبود |
|
آنگه نشستمی که طنابش گسستمی |
|
| |
ور دست من به چرخ رسیدی چنان که آه |
|
بند و طلسم او همه درهم شکستمی |
|
| |
گر ناوک سحرگه من کارگر شدی |
|
شک نیستی که گرده‌ی گردون بخستمی |
|
| |
این کارهای من که گره در گره شده است |
|
بگشادمی یکایک اگر چیره دستمی |
|
| |
جستم میان خلق سلامت نیافتم |
|
ور بوی بردمی به کران چون نشستمی |
|
| |
امروز شوخ چشمان آسوده خاطرند |
|
من شوخ چشم نیستم ای کاش هستمی |
|
| |
از آسمان بیافتمی هر سعادتی |
|
گر زین نحوس خانه‌ی شروان بجستمی |
|
| |
خاییده‌ی دهان جهانم چو نیشکر |
|
ای کاش نیشکر نیمی من کبستمی |
|
| |
خاقانی گهر سخنم ور نبودمی |
|
از جورهای بد گهران باز رستمی |
|
