| | | | | | |
| |
صبح چون جیب آسمان بگشاد |
|
هاتف صبح‌دم زبان بگشاد |
|
| |
پر فرو کوفت مرغ صبح‌دمی |
|
دم او خواب پاسبان بگشاد |
|
| |
نفس عاشقان و ناله‌ی کوس |
|
نفخه‌ی صور در دهان بگشاد |
|
| |
چشمه‌ی دل فسرده بود مرا |
|
ز آتش صبح درزمان بگشاد |
|
| |
دل من بی‌میانجی از پی صبح |
|
کیسه‌ها داشت از میان بگشاد |
|
| |
صبح بی‌منت از برای دلم |
|
نافه‌ها داشت رایگان بگشاد |
|
| |
ریزش ابر صبحگاهی دید |
|
طبع من چون صدف دهان بگشاد |
|
| |
دعوت عاشقانه می‌کردم |
|
بخت درهای آسمان بگشاد |
|
| |
الصبوح الصبوح می‌گفتم |
|
عشق خم‌خانه‌ی روان بگشاد |
|
| |
الرفیق الرفیق می‌راندم |
|
رصد غیب راه جان بگشاد |
|
| |
شاهد دل درآمد از در من |
|
بند لعل از شکرستان بگشاد |
|
| |
گه به لب‌ها ز آتش جگرم |
|
آب حیوان به امتحان بگشاد |
|
| |
گه به دندان ز رشته‌ی جانم |
|
گره‌ی غم یکان یکان بگشاد |
|
| |
گفت خاقانیا تو ز آن منی |
|
این بگفت، آفتاب ران بگشاد |
|
