| | | | | | |
|
مرا روزی نپرسی کخر ای غمخوار من چونی |
|
دل بیمار تو چون است و تو در تیمار من چونی |
|
|
گرفتم درد دل بینی و جان دارو نفرمایی |
|
عفی الله پرسشی فرما که ای بیمار من چونی |
|
|
زبان عشق میدانی ز حالم وا نمیپرسی |
|
جگر خواری مکن واپرس کای غمخوار من چونی |
|
|
در آب دیده میبینی که چون غرقم به دیدارت |
|
نمیپرسی مرا کای تشنهی دیدار من چونی |
|
|
امیدم در زمین کردی که کارت بر فلک سازم |
|
زهی فارغ ز کار من چنین در کار من چونی |
|
|
میان خاک و خون چون صید غلطان است خاقانی |
|
نگوئی کای وفادار جفا بردار من چونی |
|
|
تو دانی کز سگان کیستم هم بر سر کویت |
|
سگ کویت نمیپرسد مرا کای یار من چونی |
|
|
تو نیز آموختی از شاه ایران کز خداوندی |
|
نمیپرسد که ای طوطی شکر بار من چونی؟ |
|