| | | | | | |
|
هرگز بود به شوخی چشم تو عبهری |
|
یا راستتر ز قد تو باشد صنوبری |
|
|
یا داشت خوبتر ز تو معشوق، عاشقی |
|
یا زاد شوختر ز تو فرزند، مادری |
|
|
گر بگذرم به کوی تو روزی هزار بار |
|
بینم نشسته بر سر کویت مجاوری |
|
|
یا دست بر دلی ز تو یا پای در گلی |
|
یا باد در کفی ز تو یا خاک بر سری |
|
|
کردی ز بیدلی تو مرا در جهان سمر |
|
نی بیدلی است چون من و نی چون تو دلبری |
|
|
نی چون من است در همه عالم ستمکشی |
|
نی چون تو هست در همه گیتی ستمگری |
|
|
پران شود ز زیر کله زاغ زلف تو |
|
تا بر پرد ز بر دل من چون کبوتری |
|
|
زان زلف عنبرینت رخم چنبری شود |
|
تا پشت من خمیده شود همچو چنبری |
|
|
گفتی چرا کشی سر زلف معنبرم |
|
گویم که سازمش ز دل خویش مجمری |
|
|
گوئی که شکر منت آید به آرزو |
|
گویم حدیث در دهنت باد شکری |
|