| | | | | | |
|
چه روح افزا و راحت باری ای باد |
|
چه شادی بخش و غم برداری ای باد |
|
|
کبوتروارم آری نامهی دوست |
|
که پیک نازنین رفتاری ای باد |
|
|
به پیوند تو دارم چشم روشم |
|
که بوی یوسف من داری ای باد |
|
|
به سوسن بوی و توسن خوی ترکم |
|
پیام راز من بگزاری ای باد |
|
|
بگوئی حال و باز آری جوابم |
|
که خاموش روان گفتاری ای باد |
|
|
به خاک پای او کز خاک پایش |
|
سرم را سرمهی چشم آری ای باد |
|
|
به زلف او که یک موی از دو زلفش |
|
بدزدی و به من بسپاری ای باد |
|
|
من از زلفش سخن راندن نیارم |
|
تو بر زلفش زدن چون یاری ای باد |
|
|
دلم زنهاری است آنجا، در آن کوش |
|
که باز آری دل زنهاری ای باد |
|
|
گر او نگذارد آوردن دلم را |
|
درو آویزی و نگذاری ای باد |
|
|
چنان پنهانی و پیداست سحرت |
|
که خاقانی توئی پنداری ای باد |
|