خاقانی (غزلیات)/چون تلخ سخن رانی تنگ شکرت خوانم
چون تلخ سخن رانی تنگ شکرت خوانم | چون کار به جان آری جان دگرت خوانم | |||||
زهر غم خویشم ده تا عمر خوشت گویم | خاک در خویشم خوان تا تاج سرت خوانم | |||||
اشک و رخ من هر دو سرخ است و کبود از تو | خوش رنگرزی زین پس عیسی هنرت خوانم | |||||
چون درد توام گیرد دامان غمت گیرم | آیم به سر کویت وز در به درت خوانم | |||||
زین خواندن بیحاصل بستم لب و بس کردم | هم کم شنوی دانم گر بیشتر خوانم | |||||
گفتی که چو وقت آید کارت به ازین سازم | این عشوه مده کانگه افسوس گرت خوانم | |||||
از محنت خاقانی بس بیخبری ویحک | دانم نشوی در خط گر بیخبرت خوانم |