| | | | | | |
|
یا وصل تو را نشانه بایستی |
|
یا درد مرا کرانه بایستی |
|
|
میسوزم ازین غم و نمیبیند |
|
این آتش را زبانه بایستی |
|
|
گفتی به طلب رسی به کوی ما |
|
خود کوی تو را نشانه بایستی |
|
|
تا دل به وصال تو رسد روزی |
|
در عهدهی آن زمانه بایستی |
|
|
خود را سگ کوی تو گمان بردم |
|
این قدر گمان خطا نه بایستی |
|
|
محروم ز آستانهات هستم |
|
سگ محرم آستانه بایستی |
|
|
بر هیچم هر زمان بیازاری |
|
آزار تو را بهانه بایستی |
|
|
گر دهر، دو روی و بخت ده رنگ است |
|
باری دل تو یگانه بایستی |
|
|
آوخ همه نقب بر خراب آمد |
|
یک نقب به گنجخانه بایستی |
|
|
بر ابلق آسمان ز زلف تو |
|
شیب سر تازیانه بایستی |
|
|
در زلف تو ز آبنوس روز و شب |
|
از دست مشاطه شانه بایستی |
|
|
در دانهی دل نماند مغز آوخ |
|
در خوشهی عمر دانه بایستی |
|
|
خاقانی فسانه شد عشقت |
|
در دست تو این فسانه بایستی |
|