دیوان حافظ/بهار و گل طربانگیز گشت و توبه شکن
۳۸۸ | بهار و گل طربانگیز گشت و توبهشکن | بشادی رخ گل بیخ غم ز دل برکن | ۳۸۳ | |||
رسید باد صبا غنچه در هواداری | ز خود برون شد و بر خود درید پیراهن | |||||
طریق صدق بیاموز از آب صافی دل | براستی طلب آزادگی ز سرو چمن | |||||
ز دستبردِ صبا گرد گل کُلاله نگر | شکنج گیسوی سنبل ببین بروی سمن | |||||
عروس غنچه رسید از حرم بطالع سعد[۱] | بعینه[۲] دل و دین میبرد بوجه حسن | |||||
صفیر بلبل شوریده و نفیر هزار | برای وصل[۳] گل آمد برون ز بیت حزن | |||||
حدیث صحبت خوبان و جام باده بگو | ||||||
بقول حافظ و فتویّ پیر صاحب فن |