دیوان حافظ/به عزم توبه سحر گفتم استخاره کنم

by حافظ

۳۵۰	بعزم توبه سحر گفتم استخاره کنم			بهار توبه شکن میرسد چه چاره کنم		۳۴۶
	سخن درست بگویم نمی‌توانم دید			که می خورند حریفان و من نظاره کنم
	چو غنچه با لب خندان بیاد مجلس شاه			پیاله گیرم و از شوق جامه پاره کنم
	بدور لاله دماغ مرا علاج کنید			گر از میانهٔ بزم طرب کناره کنم
	ز روی دوست مرا چون گل مراد شکفت			حوالهٔ سر دشمن بسنگ خاره کنم
	گدای میکده‌ام لیک وقت مستی بین			که ناز بر فلک و حکم بر ستاره کنم
	مرا که نیست ره و رسم لقمه پرهیزی			چرا ملامت رند شرابخواره کنم
	بتخت گل بنشانم بتی چو سلطانی			ز سنبل و سمنش ساز طوق و یاره کنم
		ز باده خوردن پنهان ملول شد حافظ
		ببانگ بربط و نی رازش آشکاره کنم