دیوان حافظ/خدا را کم نشین با خرقه‌پوشان
| ۳۸۶ | خدا را کم نشین با خرقه پوشان | رخ از رندان بی‌سامان مپوشان | ۳۹۴ | |||
| درین خرقه بسی آلودگی هست | خوشا وقت قبای می فروشان | |||||
| درین صوفی وشان دَردی ندیدم | که صافی باد عیش دُردنوشان | |||||
| تو نازک طبعی و طاقت نیاری | گرانیهای مشتی دلق پوشان | |||||
| چو مستم کردهٔ مستور منشین | چو نوشم دادهٔ زهرم منوشان | |||||
| بیا وز غبن این سالوسیان بین | صراحی خون دل و بربط خروشان | |||||
| ز دل‌گرمیّ حافظ بر حذر باش | ||||||
| که دارد سینهٔ چون دیگ جوشان | ||||||