دیوان حافظ/خسروا گوی فلک در خم چوگان توشد
ایضاً له
| خسروا گوی فلک در خم چوگان توشد | ساحت کون و مکان عرصهٔ میدان تو باد | |||||
| زلف خاتون ظفر شیفتهٔ پرچم توست | دیدهٔ فتح ابد عاشق جولان تو باد | |||||
| ای که انشاء عطارد صفت شوکت تست | عقل کلّ چاکر طغراکش دیوان تو باد | |||||
| طیرهٔ جلوهٔ طوبی قد چون سرو تو شد | غیرت خلد برین ساحت ایوان تو باد | |||||
| نه بتنها حیوانات و نباتات و جماد | هر چه در عالم امرست بفرمان تو باد[۱] | |||||
- ↑ عین این قطعه بصورت غزل با تغییر «شد» در مصراع اوّل به «باد» در سابق نیز در غزل ۱۰۸ تکرار شده است و چون معلوم نیست که فی الواقع اصل این ابیات آیا قطعه بوده که بعدها بصورت غزل درآورده‌اند یا برعکس لهذا ما عین هر دو غزل و قطعه را در جای خود بطبق نسخهٔ خ باقی گذاردیم،