دیوان حافظ/دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنم
| ۳۴۸ | دیده دریا کنم و صبر بصحرا فکنم | واندرین کار دل خویش بدریا فکنم | ۳۲۰ | |||
| از دل تنگ گنه‌کار برآرم آهی | کآتش اندر گنه آدم و حوّا فکنم | |||||
| مایهٔ خوشدلی آنجاست که دلدار آنجاست | میکنم جهد که خود را مگر آنجا فکنم | |||||
| بگشا بند قبا ای مه خورشیدکلاه | تا چو زلفت سرِ سودازده در پا فکنم | |||||
| خورده‌ام تیر فلک باده بده تا سرمست | عقده در بند کمر ترکش جوزا فکنم | |||||
| جرعهٔ جام برین تخت روان افشانم | غلغل چنگ درین گنبد مینا فکنم | |||||
| حافظا تکیه بر ایّام چو سهوست و خطا | من چرا عشرت امروز بفردا فکنم | |||||