| | | | | | |
۲۷۸ |
شرابی تلخ میخواهم که مردافکن بود زورش |
|
که تا یکدم بیاسایم ز دنیا و شر و شورش |
۲۷۵ |
|
سماط دهر دون پرور ندارد شهد آسایش |
|
مذاق حرص و آز ای دل بشو از تلخ و از شورش |
|
|
بیاور می که نتوان شد ز مکر آسمان ایمن |
|
بلعب زهرهٔ چنگیّ و مرّیخ سلحشورش |
|
|
کمند صید بهرامی بیفکن جام جم بردار |
|
که من پیمودم این صحرا نه بهرامست و نه گورش |
|
|
بیا تا در میِ صافیت رازِ دهر بنمایم |
|
بشرط آنکه ننمائی بکج طبعان دل کورش |
|
|
نظر کردن بدرویشان منافیّ بزرگی نیست |
|
سلیمان با چنان حشمت نظرها بود با مورش |
|
|
کمان ابروی جانان نمیپیچد سر از حافظ |
|
ولیکن خنده میآید بدین بازوی بی زورش |
|