دیوان حافظ/صوفی گلی بچین و مرقع به خار بخش
| ۲۷۵ | صوفی گلی بچین و مرقّع بخار بخش | وین زهد خشک را بمی خوشگوار بخش | ۲۷۲ | |||
| طامات و شطح در ره آهنگ چنگ نه | تسبیح و طیلسان بمی و میگسار بخش | |||||
| زهد گران که شاهد و ساقی نمی‌خرند | در حلقهٔ چمن بنسیم بهار بخش | |||||
| راهم شراب لعل زد ای میر عاشقان | خون مرا بچاه زنخدان یار بخش | |||||
| یا رب بوقت گل گنه بنده عفو کن | وین ماجرا بسرو لب جویبار بخش | |||||
| ای آنکه ره بمشرب مقصود بردهٔ | زین بحر قطرهٔ بمن خاکسار بخش | |||||
| شکرانه را که چشم تو روی بتان[۱] ندید | ما را بعفو و لطف خداوندگار بخش | |||||
| ساقی چو شاه نوش کند بادهٔ صبوح | ||||||
| گو جام زر بحافظ شب‌زنده‌دار بخش | ||||||
- ↑ چنین است در خ ق نخ و سودی و غالب نسخ قدیمه، بعضی نسخ «بدان»