| | | | | | |
| ۳۷۰ |
صلاح از ما چه میجوئی که مستان را صلا گفتیم |
|
بدور نرگس مستت سلامت را دعا گفتیم |
۳۴۴ |
| |
در میخانه‌ام بگشا که هیچ از خانقه نگشود |
|
گرت باور بود ور نه سخن این بود و[۱] ما گفتیم |
|
| |
من از چشم تو ای ساقی خراب افتاده‌ام لیکن |
|
بلائی کز حبیب آید هزارش مرحبا گفتیم |
|
| |
اگر بر من نبخشائی پشیمانی خوری آخر |
|
بخاطر دار این معنی که در خدمت کجا گفتیم |
|
| |
قدت گفتم که شمشادست بس[۲] خجلت ببار آورد |
|
که این نسبت چرا کردیم و این بهتان چرا گفتیم |
|
| |
جگر چون نافه‌ام خون گشت[۳] کم زینم نمی‌باید[۴] |
|
جزای آنکه با زلفت سخن از چین خطا گفتیم |
|
| |
تو آتش گشتی ای حافظ ولی با یار درنگرفت |
|
| |
ز بدعهدیّ گل گوئی حکایت با صبا گفتیم |
|
