| | | | | | |
| ۳۶۵ |
عمریست تا براه غمت رو نهاده‌ایم[۱] |
|
روی و ریای خلق بیکسو نهاده‌ایم |
۳۴۸ |
| |
طاق و رواق مدرسه و قال و قیل علم |
|
در راه جام و ساقی مه رو نهاده‌ایم |
|
| |
هم جان بدان دو نرگس جادو سپرده‌ایم |
|
هم دل بدان دو سنبل هندو نهاده‌ایم |
|
| |
عمری گذشت تا بامید اشارتی |
|
چشمی بدان دو گوشهٔ ابرو نهاده‌ایم |
|
| |
ما ملک عافیت نه بلشکر گرفته‌ایم |
|
ما تخت سلطنت نه ببازو نهاده‌ایم |
|
| |
تا سحر چشم یار چه بازی کند که باز |
|
بنیاد بر کرشمهٔ جادو نهاده‌ایم |
|
| |
بی زلف سرکشش سر سودائی از ملال |
|
همچون بنفشه بر سر زانو نهاده‌ایم |
|
| |
در گوشهٔ امید چو نظّارگان ماه |
|
چشم طلب بر آن خم ابرو نهاده‌ایم |
|
| |
گفتی که حافظا دل سرگشته‌ات کجاست |
|
| |
در حلقه‌های آن خم گیسو نهاده‌ایم |
|
