| | | | | | |
| ۳۴۴ |
عمریست تا من در طلب هر روز گامی میزنم |
|
دست شفاعت هر زمان در نیکنامی میزنم |
۳۲۵ |
| |
بی ماه مهرافروز خود تا بگذرانم روز خود |
|
دامی براهی می‌نهم مُرغی بدامی میزنم |
|
| |
اورنگ کو گلچهر کو نقش وفا و مهر کو |
|
حالی من اندر عاشقی داو تمامی میزنم |
|
| |
تا بو که یابم آگهی از سایهٔ سرو سهی |
|
گلبانگ عشق از هر طرف بر خوشخرامی میزنم |
|
| |
هر چند کان آرام دل دانم نبخشد کام دل |
|
نقش خیالی میکشم فال دوامی میزنم |
|
| |
دانم سر آرد غصّه را رنگین برآرد قصّه را |
|
این آه خون افشان که من هر صبح و شامی میزنم |
|
| |
با آنکه از وی[۱] غایبم وز می چو حافظ تایبم |
|
| |
در مجلس روحانیان گه گاه جامی میزنم |
|
