دیوان حافظ/ما شبی دست برآریم و دعایی بکنیم

۳۷۷  ما شبی دست برآریم و دعائی بکنیم غم هجران ترا چاره ز جائی بکنیم  ۳۳۱
  دل بیمار شد از دست رفیقان مددی تا طبیبش بسر آریم و دوائی بکنیم  
  آنکه بی جرم برنجید و بتیغم زد و رفت بازش آرید خدا را که صفائی بکنیم  
  خشک شد بیخ طرب راه خرابات کجاست تا در آن آب و هوا نشو و نمائی بکنیم[۱]  
  مدد از خاطر رندان طلب ایدل ور نه کار صعبست مبادا که خطائی بکنیم  
  سایهٔ طایر کم حوصله کاری نکند طلب از سایهٔ میمون هُمائی بکنیم  
  دلم از پرده بشد حافظ خوش‌گوی کجاست تا بقول و غزلش ساز نوائی بکنیم[۲]  


  1. نسخ حاضره باستثنای خ در اینجا بیت ذیل را علاوه دارند: در ره نفس کزو سینهٔ ما بتکده شدتیر آهی بگشائیم و غزائی بکنیم.
  2. چنین است در خ ق، بعضی نسخ: ساز و نوائی (با واو عاطفه).