| | | | | | |
| ۳۱۰ |
مرحبا طایر فرّخ پی فرخنده پیام |
|
خیر مقدم چه خبر دوست کجا راه کدام |
۳۴۳ |
| |
یارب این قافله را لطف ازل بدرقه باد |
|
که ازو خصم بدام آمد و معشوقه بکام |
|
| |
ماجرای من و معشوق مرا پایان نیست |
|
هر چه آغاز ندارد نپذیرد انجام |
|
| |
گل ز حد برد تنعّم نفسی رخ بنما |
|
سرو می‌نازد و خوش نیست خدا را بخرام |
|
| |
زلف دلدار چو زنّار همی فرماید |
|
برو ای شیخ که شد بر تن ما خرقه حرام |
|
| |
مرغ روحم که همی زد ز سر سدره صفیر |
|
عاقبت دانه خال تو فکندش در دام |
|
| |
چشم بیمار مرا خواب نه در خور باشد |
|
مَن لَه یقتل[۱] داءٌ دنف[۲] کیف ینام |
|
| |
تو ترّحم نکنی بر من مخلص گفتم |
|
ذاک دعوای و ها انت و تلک الایّام |
|
| |
حافظ ار میل بابروی تو دارد شاید |
|
| |
جای در گوشهٔ محراب کنند اهل کلام |
|
