| | | | | | |
| ۱۲۱ |
هر آنکو خاطر مجموع و یار نازنین دارد |
|
سعادت همدم او گشت و دولت همنشین دارد |
۱۳۹ |
| |
حریم عشق را درگه بسی بالاتر از عقلست |
|
کسی آن آستان بوسد که جان در آستین دارد |
|
| |
دهان تنگ شیرینش مگر ملک سلیمانست |
|
که نقش خاتم لعلش جهان زیر نگین دارد |
|
| |
لب لعل و خط مشکین چو آنش هست و اینش هست[۱] |
|
بنازم دلبر خود را که حسنش آن و این دارد |
|
| |
بخواری منگر ای منعم ضعیفان و نحیفان را |
|
که صدر مجلس عشرت گدای ره‌نشین دارد |
|
| |
چو بر روی زمین باشی توانائی غنیمت دان |
|
که دوران ناتوانیها بسی زیر زمین دارد |
|
| |
بلاگردان جان و تن دعای مستمندانست |
|
که بیند خیر از آن خرمن که ننگ از خوشه چین دارد |
|
| |
صبا از عشق من رمزی بگو با آن شه خوبان |
|
که صد جمشید و کیخسرو غلام کمترین دارد |
|
| |
و گر گوید نمی‌خواهم چو حافظ عاشق مفلس |
|
| |
بگوئیدش که سلطانی گدائی همنشین دارد |
|
