دیوان حافظ/واعظان کاین جلوه در محراب و منبر میکنند
۱۹۹ | واعظان کاین جلوه در محراب و منبر میکنند | چون بخلوت میروند آن کار دیگر میکنند | ۱۲۲ | |||
مشکلی دارم ز دانشمند مجلس باز پُرس | توبه فرمایان چرا خود توبه کمتر میکنند | |||||
گوئیا باور نمیدارند روز داوری | کاین همه قلب و دغل در کار داور میکنند | |||||
یا رب این نودولتانرا با خر خودشان نشان | کاین همه ناز از غلام ترک و استر میکنند | |||||
ای گدای خانقه برجه که در دیر مغان | میدهند آبی که دلها را توانگر میکنند | |||||
حُسن بیپایان او چندانکه عاشق میکشد | زمرهٔ دیگر بعشق از غیب سر بر میکنند | |||||
بر در میخانهٔ عشق ای ملک تسبیح گوی | کاندر آنجا طینت آدم مخمّر میکنند | |||||
صبحدم از عرش میآمد خروشی عقل گفت | ||||||
قدسیان گوئی که شعر حافظ از بر میکنند |