دیوان حافظ/هر نکته که گفتم در وصف آن شمایل
۳۰۷ | هر نکتهٔ که گفتم در وصف آن شمائل | هر کو شنید گفتا لله درّ قائل | ۳۰۳ | |||
تحصیل عشق و رندی آسان نمود اوّل | آخر بسوخت جانم در کسب این فضائل | |||||
حلّاج بر سر دار این نکته خوش سراید | از شافعی نپرسند[۱] امثال این مسائل | |||||
گفتم که کی ببخشی بر جان ناتوانم | گفت آنزمان که نبود جان در میانه حائل | |||||
دل دادهام بیاری شوخیکشی نگاری | مرضیّة السّجایا محمودة الخصائل | |||||
در عین گوشهگیری بودم چو چشم مستت | واکنون شدم بمستان چون ابروی تو مائل[۲] | |||||
از آب دیده صد ره طوفان نوح دیدم | وز لوح سینه نقشت هرگز نگشت زائل | |||||
ای دوست دست حافظ تعویذ چشمزخم است | ||||||
یارب ببینم آن را در گردنت حمائل |