| | | | | | |
۴۷۴ |
هواخواه توام جانا و میدانم که میدانی |
|
که هم نادیده میبینیّ و هم ننوشته میخوانی |
۴۷۰ |
|
ملامت گو چه دریابد میان عاشق و معشوق |
|
نبیند چشم نابینا خصوص اسرار پنهانی |
|
|
بیفشان زلف و صوفی را بپابازیّ و رقص آور |
|
که از هر رقعهٔ دلقش هزاران بت بیفشانی |
|
|
گشاد کار مشتاقان در آن ابروی دلبندست |
|
خدا را یک نفس بنشین گره بگشا ز پیشانی |
|
|
ملک در سجدهٔ آدم زمینبوس تو نیّت کرد |
|
که در حسن تو لطفی دید بیش از حدّ انسانی[۱] |
|
|
چراغ افروز چشم ما نسیم زلف جانانست |
|
مباد این جمع را یارب غم از باد پریشانی |
|
|
دریغا عیش شبگیری که در خواب سحر بگذشت |
|
ندانی قدر وقت ایدل مگر وقتی که درمانی |
|
|
ملول از همرهان بودن طریق کاردانی نیست |
|
بکش دشواری منزل بیاد عهد آسانی |
|
|
خیال چنبر زلفش فریبت میدهد حافظ |
|
|
نگر تا حلقهٔ اقبال ناممکن نجنبانی[۲] |
|